Hey gidi günler  bir  zamanlar cümlesine  bizim zamanımızda  yamalı pantolonla ,ayakkabıcıda  tamir görmüş çanta ve birde saman defter neyimize yetmezdi bizim için altın değerinde kıymetlidir okul için hazırlıklarımız.Şimdiki çocuklar gibi çok şanslı değil renk renk kalemlerimiz, her ders için ayrı  defterimiz olsun demiyorduk isteğimiz sadece okumak , okula gitmekti.

Bazen öyle  anlar olurdu ki  defterimizin sayfaları siler tekrardan yazardık. Bunu yaparken asla gocunmaz  itina ve özenle silerdik sayfa yırtılmasın ki yeniden yazabilelim diye. Şimdilerde olduğu gibi silgilerimiz desenli ve renga renk  ve kokulu değildi . Hiçbir zaman öyle silgimiz olmadı.

Yazımızın güzel  ve inci gibi olması için kalemimizin ucunu bıçakla  yada babalarımızın tıraş olduktan sonra çöpe atılacak  jiletle sivriltirdik. Bazen parmaklarımız kan içinde kalırdı kalemlerimizin ucunu sivrilteceğiz diye .

Siyah önlüklerimiz  ve patiskadan dikilen yakalarımız  vardı.Birkaç  okul arkadaşlarımızın yakaları dantelli yada beyaz patiskanın etrafını dantelle oyalıydı. Bazen önlüklerimizin düğmeleri büyük , küçük  yada rengarenk olurdu. Anlayacağınız farklı boyutlarda ve birbirinden alakasız…

Çantalarımızda öyle gösterişli değildi.Öyle zaman olurdu ki  bazen bezden çantaya yada   torbaya korduk defterimizi, kitabımızı .Torba ve bez çanta  bile lükstü bizim için asla da şikayet etmezdik. Ve hatta okulda oyun oynarken önlüklerimiz sökülür veya  yırtılırdı onu tekrar elde dikilir ve  giyerdik.Bazen de sökük olan yer  görünmesin diye önlüğümüzün üzerine kazak , ceketle kamufle edip saklardık.

Soğuk havalarda  sobanın karşısına geçer ısınırdık. Ellerimizi  ve ayaklarımızı ısıtmak için sobanın etrafından ayrılmazdık.Evet biz böyle zor şartlarda büyüdük , okuduk ama çok mutluyduk.Çünkü herkes aynı şartlardaydı, aynı zorluğu yaşıyorduk.

Teknoloji çağında   çocukların çalışmasını ve okumasını engelleyecek hiçbir şey yok.Her türlü teknolojik aletlere sahipler.Bizim zamanımızda  olumsuzluklar, imkansızlıklar ve   zorluklar engel olmasına rağmen okumamıza engel olmadı.

Teknolojinin albenisi, gösterişi ve hepimizin ilgisini çekmekte. Var olan tüm enerjimizi, zamanımızı ve bizi esir almış durumda. Söz konusu çocuklarımız olunca  teknolojinin albenisine kapılması  daha fazla ve daha derin oluyor.Şu zamanda gelinen nokta  çocuklarımızın oyun oynaması gerekirken A sosyal yaşama sürüklendi esiri oldu ve hatta ders  çalışmaz oldular.

Aileler  çocuklarına ‘’bizim zamanımızda bilgisayar, internet mi vardı ? Kendimize ait odamız ve ders çalışma masamız ve bize hizmet edecek servisimiz mi vardı ?’’ diyerek düşüncelerini dile getiriyorlar ve getiriyoruz.

Teknoloji ile istenilen  her türlü bilgiye çabuk ulaşıyor ve işler kolaylaşıyor. Ancak bilgisayarı doğru kullanırsak faydası çok fazla .Çocuklarımızı dünle yargılamak ne kadar doğru  bilemiyorum ama doğru  değildir.Her defasında sahip olduğu şeyleri yüzüne vurmakta etik  değil.Çocuklarımızı doğru şekilde  ikna ederek  geçmişle bugünü analiz edip  sahip olduğu olanakları  anlatarak çözüme  kavuşturmalı.

Hiçbir şekilde olumsuzluğa sebep olmadan  verimli ders çalışması için bilgi edinerek  çocuklarımızı bilinçlendirilmesi sağlanmalı.Biz aileler çocuklarımızı yargılamadan  onlara her anlamda yardımcı olmalıyız.Başarılı , yararlı  ve faydalı olabilmesi için.

Ferah Uslu